เศรษฐกิจ เกษตรกรรมและอุตสาหกรรม

ด้วยผลผลิตทางอุตสาหกรรมมีมูลค่าทางเศรษฐกิจสูงกว่าผลผลิตทางเกษตรกรรม ?และดังนั้นจึงช่วยดันตัวเลขการเติบทาเศรษฐกิจได้มากกว่า ผู้บริหารประเทศทั้งหลายจึงมักหลงใหลได้ปลื้มและพยายามส่งเสริมการพัฒนาอุตสาหกรรม ?ซึ่งหมายความว่าจะทำให้ประชาชนมีงานทำมากขึ้นและมีรายได้มากขึ้น จนเป็นที่น่าภาคภูมิของผู้บริหารประเทศ ในสังคมโลกที่วัดความสำเร็จและระดับการพัฒนาของประเทศด้วยตัวเลขการเติบโตทางเศรษฐกิจและรายได้เฉลี่ยต่อหัวของประชากร ?ไม่มีข้อสงสัยว่าการพัฒนาอุตสาหกรรมที่มากับความเจริญก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ได้ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเราสะดวกสบายขึ้น และสังคมเจริญก้าวหน้าด้านวัตถุ แต่ถ้าหากเร่งการพัฒนาอุตสาหกรรมจนเกินขอบเขตของความพอประมาณ ?ตามอุดมการณ์ของทุนนิยมที่จะต้องทำกำไรให้เร็วที่สุดและมากที่สุด นั่นจะส่งผลร้ายมหันต์ : ???

อารยธรรมที่ผู้อรรถาธิบายศิลปะและวิทยาศาสตร์คุยโตโอ้อวดอยู่บ่อยๆ ?หากยอมให้ล่วงเกินขอบเขตของความพอประมาณ จะนำความชั่วร้ายมหันต์มาสู่มนุษย์ ?นี้คือคำเตือนสำหรับเจ้าจากพระผู้เป็นผู้ทรงรอบรู้ ถ้าหากเลยเถิด อารยธรรมจะเป็นแหล่งที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย ?เช่นเดียวกับที่เป็นแหล่งของความดีเมื่อรั้งไว้ในขอบเขตของความพอประมาณ

????????????????????????????Gleanings from the Writings of Baha?u?llah p.342-3 พระบาฮาอุลลาห์

สมมุติว่าโรงงานอุสาหกรรมแห่งหนึ่งก่อตั้งขึ้นมาโดยอาศัยเงินกู้ 200 ล้านบาท ?เพื่อที่จะผลิตสินค้าให้ได้ปริมาณมากพอที่จะมีกำไรพอที่จะจ่ายดอกเบี้ยเดือนละกว่าหนึ่งล้านบาท ?โรงงานนี้จึงต้องเดินเครื่องจักรผลิตสิ้นค้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แทนที่จะทำงานเฉพาะตอนกลางวันแปดชั่วโมงตามปกติ ?พนักงานต้องทำงานล่วงเวลาตอนกลางคืนตามความต้องการของโรงงาน ถึงแม้พนักงานยินดีที่จะทำงานล่วงเวลาเพื่อให้มีรายได้เพิ่มขึ้นไว้ซื้อรถหรือผ่อนบ้านที่ราคาสูงขึ้นเรื่อยๆ ?สุขภาพของตนก็ทรุดโทรมเพราะการทำงานหนักเกินควร และยังอาจได้รับมลพิษในที่ทำงานที่บั่นทอนสุขภาพ คุณภาพชีวิตของพนักงานก็แย่ลง ไม่มีเวลาให้ครอบครัว ไม่มีอยู่กับลูกหรืออบรมสั่งสอนลูก ?ต้องฝากลูกให้ญาติหรือจ้างคนเลี้ยง ซึ่งอาจเป็นปัญหาครอบครัวหรือปัญหาสังคมตามมา

กระบวนการอุตสาหกรรมก่อให้เกิดขยะอุตสาหกรรมที่สลายได้ยากและช้า ?หรือมักต้องเสียค่ากำจัดสูง อีกทั้งยังปล่อยมลพิษลงไปในดิน น้ำหรืออากาศ ?เมื่อสะสมเพิ่มพูนมากขึ้นสิ่งเหล่านี้ทำให้สิ่งแวดล้อมเสียหายจนถึงขั้นอันตรายต่อชีวิตและสุขภาพ ?รายได้ที่เพิ่มขึ้นจากภาคอุตสาหกรรมส่วนหนึ่งต้องแลกด้วยความเจ็บป่วย การบาดเจ็บหรือถึงกับพิการของผู้ใช้แรงงานและประชาชนในชุมชนใกล้คียงกับโรงงานอุตสาหกรรม ?มากน้อยขึ้นกับมาตรฐานความปลอดภัยของอุตสาหกรรมนั้นๆ ค่าใช้จ่ายสำหรับการเยียวยาความเจ็บป่วย บาดเจ็บหรือพิการดังกล่าว ซึ่งในความเป็นจริงนั้นคือความสูญเสีย ?แต่ก็สามารถนำมาคิดเป็นผลผลิตของโรงพยาบาลและธุรกิจทั้งหลายที่เกี่ยวข้อง เช่นรายได้ของโรงพยาบาลเอกชลและบริษัทจำหน่ายยาและผลิตภัณฑ์ทางการแพทย์ จากการดูแลรักษาความเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรม ?ถูกนำไปบวกกับรายได้ประชาชาติช่วยให้ตัวเลขการเติบโตทางเศรษฐกิจสูงขึ้น การเผาผลาญเชื้อเพลิงของรถยนต์และโรงงานอุตสาหกรรมซึ่งทำให้โลกร้อนและก่อมลพิษทางอากาศ ทำให้การดำรงชีวิตยุ่งยากและเสียค่าใช้จ่ายมากขึ้นเช่นต้องติดเครื่องปรับอากาศที่บ้านและที่ทำงาน ?เช่นกันต่าใช้จ่ายนี้ถูกนำมาคิดเป็นผลิต เช่นรายได้ที่เพิ่มขึ้นของโรงงานและผู้จัดจำหน่ายเครื่องปรับอากาศ ถูกนำไปบวกกับรายได้ประชาชาติช่วยให้ตัวเลขการเติบโตทางเศรษฐกิจสูงขึ้น ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนที่เพิ่มขึ้นมาพร้อบกับปัญหาสังคมและอาชญากรรม สามารถทำให้ต้นทุนการดำเนินธุรกิจสูงขึ้น ?เช่นต้องเสียค่าใช้จ่ายในการติดตั้งกล้องและสัญญาณกันขโมย ค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นนี้คือรายได้ของบริษัทรับติดตั้งสัญญาณกันขโมยดังกล่าว ที่ช่วยทำให้ตัวเลขการเติบโตทางเศณษฐกิจสูงขึ้น อุตสาหกรรมเฟอร์นิเจอร์ที่เฟื่องฟูที่ช่วยดันตัวเลขการเติบโตทางเศรษฐกิจให้สูงขึ้น ต้องแลกด้วยการตัดไม้ทำลายป่าที่นำไปสู่น้ำท่วมน้ำแล้งและภูมิอากาศแปรปรวน ?และน้ำท่วมที่รุนแรงทำให้บ้านเรือนและสิ่งก่อสร้างเสียหาย แต่ความเสียหายนี้ก็ช่วยให้ตัวเลขการเติบโตทางเศรษฐกิจให้สูงขึ้นเช่นกัน ซึ่งสูงขึ้นจากการที่ธุรกิจก่อสร้างมีงานซ่อมแซมเพิ่มขึ้น และส่วนหนึ่งก็เพิ่มขึ้นบนกองหนี้ที่กู้มาซ่อมแซมอาคารบ้านเรือน

การเร่งพัฒนาอุตสาหกรรมจนเกินความพอประมาณ ?เกินกว่าธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมจะรับผลกระทบได้ ?ในที่สุดแล้วจะก่อให้เกิดความเดือดร้อนทางสังคมและเศรษฐกิจที่บั่นทอนคุณภาพชีวิตหนักขึ้นทุกที ?แต่กระนั้นตัวเลขการเติบโตทางเศรษฐกิจก็ยังเพิ่มขึ้นไปได้เรื่อยๆ เป็นภาพลวงตาให้คิดว่าการพัฒนาสังคมและเศรษฐกิจเดินมาถูกทางแล้ว ?ซึ่งเป็นปัญหาไม่ใช่แค่ระดับประเทศ แต่เป็นปัญหาระดับโลก แม้โลกจะร้อนขึ้นทุกวันและชั้นโอโซนก็ถูกทำลายมากขึ้น ซึ่งเป็นที่ยอมรับมากขึ้นแล้วว่า ?มีสาเหตุใหญ่มาจากการปล่อยมลพิษสู่บรรยากาศจากการพัฒนาอุตสาหกรรม แต่ประเทศทั้งหลายก็ไม่สามารถดำเนินมาตรการลดการผลิตของโรงงานอุตสาหกรรมต่างๆ เพื่อลดการปล่อยมลพิษได้มากพอและเร็วพอที่หยุดยั้งอุณหภูมิของโลกไม่ให้สูงขึ้น ?เพราะมูลค่าทางเศรษฐกิจของอุตสาหกรรมเหล่านั้นสูงมาก ซึ่งหากลดการผลิตอย่างฮวบฮาบเพื่อให้ทันการณ์ จะทำให้คนจำนวนมากตกงาน อีกทั้งรายได้ของอุตสาหกรรมนั้นๆ ที่กู้เงินมาลงทุนจำนวนมหาศาล จะลดลงอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถผ่อนหนี้สถาบันการเงิน ?ทำให้เกิดหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้จนอาจเป็นอันตรายต่อความมั่นคงของสถาบันการเงิน มนุษยชาติมาถึงทางตันอย่างหาทางออกไม่ได้แล้วจะต้องเตรียมตายหมู่หรือไม่ หรือยังกลับหลังหันทันโดยชะลอการพัฒนาอุตสาหกรรม แล้วส่งเสริมการพัฒนาเกษตรกรรมให้มากขึ้น ?การพัฒนาเศรษฐกิจจะยั่งยืนได้ต้องให้การพัฒนาอุตสาหกรรมเป็นรองต่อการพัฒนาเกษตรกรรม ซึ่งควรได้รับการส่งเสริมอย่างเพียงพอถึงขนาดที่ เกษตรกรจะอยู่ได้ไม่หันหลังให้กับอาชีพของตน ธรรมลิขิตบาไฮกล่าวไว้ว่า :

เกษตรกรรมเป็นเรื่องที่ต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษ ?เพราะเกษตรกรรมเป็นวิทยาการที่ประเสริฐและคือการบูชา ?หากบุคคลใดชำนิชำนาญในวิทยาการนี้ เขาจะเป็นหนทางจัดหาความสุขสบายสำหรับประชาชนจำนวนนับไม่ถ้วน ?ยิ่งไปกว่านั้น เกษตรกรรมยังส่งเสริมการอนุรักษ์สมดุลของระบบนิเวศน์ของโลก

????????????????The Universal House of Justice?s letter of 31 March 1985 สภายุติธรรมสากล

หากเกษตรกรรมได้รับการส่งเสริมทั้งในด้านการเพิ่มประสิทธิภาพการเพาะปลูก ?การลดต้นทุน ไปจนถึงการทำตลาดผลิตผลทางการเกษตร จนเกษตรกรหายขัดสนและมีรายได้เพิ่มขึ้น ?กำลังซื้อและการจับจ่ายใช้สอยของเกษตรกรที่เพิ่มขึ้น จะเพิ่มรายได้ให้กับคนชนชั้นอื่นด้วย : ?

การแก้ปัญหาเริ่มต้นที่หมู่บ้าน ?และเมื่อหมู่บ้านได้รับการปฏิสังขรณ์ ?เมื่อนั้นเมืองก็จะได้รับการปฏิสังขรณ์ด้วย ?ความมุ่งหมายคือ ในแต่ละหมู่บ้านจะมีการสร้างคลังเก็บ ?ในภาษาของศาสนานี้เรียกว่าสำนักการคลัง นั่นคือคลังสากลที่เริ่มต้นในหมู่บ้าน ?การบริหารคลังเก็บนี้อาศัยคณะกรรมการที่เป็นคนเฉลียวฉลาดของชุมชนและกิจการทั้งหมดจะถูกกำกับโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการนี้

A Baha?i Perspective on Economics of the Future, p.39 พระอับดุลบาฮา

ดังที่กล่าวไว้ข้างตน ?ระบบเศรษฐกิจทุนนิยมที่เร่งพัฒนาอุตสาหกรรมจนเร็วเกินควร ?จะก่อให้เกิดปัญหาความเลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ คนยากจนทวีจำนวนขึ้น ?เป็นปัญหาสังคมที่ทำให้ครอบครัวอ่อนแอ และตามมาด้วยปัญหาการดูแลคนชรา ?คนพิการและเด็กกำพร้าที่ถูกทอดทิ้ง ซึ่งนับวันจะเกินกำลังกว่าหน่วยงานและงบประมาณของรัฐจะรับมือได้ ?ยุทธศาสตร์ในการจัดการกับปัญหาเหล่านี้ต้องมุ่งมาที่การปูพื้นเกษตรกรรมให้มั่นคง และพัฒนาชุมชนเกษตรกรรมให้เป็นรากฐานของความเจริญรุ่งเรืองและอารยธรรม ?ธรรมลิขิตบาไฮกล่าวไว้ว่า : ?

รากฐานของชุมชนคือเกษตรกรรมและการพรวนดิน ?ทุกคนต้องเป็นผู้ผลิต แต่ละคนในชุมชนที่มีความสามารถในการผลิตเท่ากับปัจจัยที่จำเป็นสำหรับตน ?จะได้รับการยกเว้นภาษี แต่ถ้ารายได้ของเขามากกว่าปัจจัยที่จำเป็น เขาต้องจ่ายภาษีจนกระทั่งเกิดการปรับให้เข้าที่ ?กล่าวคือ ความสามารถในการผลิตของคนเราและปัจจัยที่จำเป็นสำหรับเขาจะถูกเกลี่ยให้เสมอกันโดยการเก็บภาษี หากผลผลิตของเขามากกว่า ?เขาจะจ่ายภาษี หากปัจจัยที่จำเป็นสำหรับเขามากกว่าที่เขาผลิตได้ เขาจะได้รับจำนวนหนึ่งที่เพียงพอที่จะปรับให้เข้าที่หรือเสมอกัน ?ดังนั้นภาษีจะเป็นสัดส่วนกับความสามารถและการผลิต และจะไม่มีคนยากไร้ในชุมชน

Economics, Agriculture and Related Subjects, Compilation 2000, no.9 ?พระอับดุลบาฮา ?

ธรรมลิขิตบาไฮได้ให้รายละเอียดของแนวทางปฏิบัติเพื่อพัฒนาชุมชนเกษตรกรรมให้อยู่ได้ด้วยตนเองอย่างพอเพียง ?มีความสุขสบายทั่วหน้าทั้งด้านสังคมและเศรษฐกิจว่า :

ปัญหาเศรษฐกิจต้องเริ่มต้นที่เกษตรกร ?และจากนั้นขยายไปถึงชนชั้นอื่นๆ เนื่องด้วยจำนวนเกษตรกรมีมากกว่าชนชั้นอื่นทั้งหมดเป็นอย่างมาก ?ดังนั้นเป็นการเหมาะสมที่จะเริ่มต้นที่เกษตรกรในเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับเศรษฐกิจ เพราะเกษตรกรคือปฏิบัติการแรกที่แข็งขันในสังคมมนุษย์ ?กล่าวโดยย่อ ควรมีการจัดตั้งคณะกรรมการที่มาจากหมู่คนที่เฉลียวฉลาดในทุกหมู่บ้าน และกิจการต่างๆ ของหมู่บ้านควรอยู่ภายใต้การควบคุมของคณะกรรมการนี้ ?ทำนองเดียวกันคลังเก็บทั่วไปควรได้รับการก่อตั้งและแต่งตั้งเลขานุการ ณ เวลาเก็บเกี่ยวผลผลิตภายใต้การกำกับของคณะกรรมการนี้ เปอร์เซ็นต์ส่วนหนึ่งจากพืชผลที่เก็บเกี่ยวได้ทั้งหมดควรจัดมาให้คลังเก็บนี้

คลังเก็บมีรายได้เจ็ดอย่าง : อากรหนึ่งในสิบ ?ภาษีสัตว์ ทรัพย์สินที่ไม่มีผู้สืบมรดก ?ของสูญหายทั้งหมดที่พบซึ่งตามหาเจ้าของไม่ได้ ?หนึ่งในสามของสิ่งมีค่าทั้งหมดที่พบเจอโดยไม่รู้เจ้าของ ?หนึ่งในสามของผลผลิตของเหมืองแร่ทั้งหมด และการบริจาคโดยสมัครใจ

คลังเก็บนี้มีรายจ่ายเจ็ดอย่างเช่นกัน :

1. ค่าใช้จ่ายทั่วไปในการดำเนินการของคลังเช่น ?เงินเดือนของเลขานุการและการบริหารสาธารณสุข
2. อากรหนึ่งในสิบให้แก่รัฐบาล
3. ภาษีสัตว์ให้แก่รัฐบาล
4. ค่าใช้จ่ายในการดำเนินการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
5. ค่าใช้จ่ายในการดำเนินการบ้านผู้ทุพพลภาพ
6. ค่าใช้จ่ายในการดำเนินกิจการโรงเรียน
7. การจ่ายเงินอุดหนุนเพื่อจัดหาสิ่งจำเป็นให้แก่คนยากไร้

รายได้แรกคืออากรหนึ่งในสิบ ?ควรเก็บดังต่อไปนี้ ตัวอย่างเช่นหากคนหนึ่งมีรายรับห้าร้อยดอลล่าห์ ?และมีค่าใช้จ่ายที่จำเป็นเท่ากัน จะไม่มีการเก็บอากรหนึ่งในสิบจากเขา ?หากอีกคนหนึ่งมีค่าใช้จ่ายห้าร้อยดอลล่าห์ ขณะที่มีรายรับหนึ่งพันดอลล่าห์ ?จะเก็บจากเขาหนึ่งในสิบเพราะเขามีมากเกินความจำเป็นของตน หากเขาให้หนึ่งในสิบของที่ส่วนเหลือ ?การทำมาหากินของเขาจะไม่เสียหาย หากอีกคนหนึ่งมีค่าใช่จ่ายหนึ่งพันดอลล่าห์ และมีรายรับห้าพันดอลล่าห์ ?เนื่องด้วยเขามีเหลืออีกสี่พันดอลล่าห์ เขาจะต้องให้หนึ่งครึ่งในสิบ หากอีกคนหนึ่งมีค่าใช้จ่ายที่จำเป็นหนึ่งพันดอลล่าห์ ?แต่มีรายรับหนึ่งหมื่นดอลล่าห์ จะต้องเก็บจากเขาสองในสิบของส่วนที่เหลือ เพราะส่วนที่เหลือของเขาเป็นเงินจำนวนมาก แต่หากอีกคนหนึ่งมีค่าใช้จ่ายที่จำเป็นสี่หรือห้าพันดอลล่าห์ ?และมีรายได้หนึ่งแสนดอลล่าห์ จะต้องเก็บจากเขาหนึ่งในสี่ ในทางตรงกันข้ามหากคนหนึ่งมีรายได้สองร้อยดอลล่าห์ แต่ที่จำเป็นจริงๆ สำหรับการทำมาหากินของเขาคือห้าร้อยดอลล่าห์ โดยมีข้อแม้ว่าเขาไม่ได้ละเลยการงานของตน ?หรือไร่นาของเขาไม่ได้รับพรด้วยพืชผลที่เก็บเกี่ยวได้ คนเช่นนี้ต้องรับความช่วยเหลือจากคลังทั่วไป เพื่อว่าเขาจะไม่ขัดสนและมีชีวิตที่สบาย

เงินจำนวนหนึ่งจากคลังเก็บทั่วไปต้องกันไว้สำหรับเด็กกำพร้าของหมู่บ้าน ?และจำนวนหนึ่งสำหรับผู้ทุพพลภาพ เงินจำนวนหนึ่งจากคลังนี้ต้องจัดให้สำหรับบรรดาผู้ที่ขัดสนและไม่สามารถทำมาหากิน ?และจำนวนหนึ่งสำหรับระบบการศึกษาของหมู่บ้าน และจำนวนหนึ่งต้องกันไว้สำหรับการบริหารสาธารณสุข หากมีสิ่งใดเหลือในคลังเก็บนี้ ?สิ่งนั้นต้องโอนไปให้คลังทั่วไปของชาติสำหรับการใช้จ่ายระดับชาติ

?????????????????????Economics, Agriculture and Related Subjects, Compilation 2000, no.9 ?พระอับดุลบาฮา ?

ในเรื่องของปัญหาเศรษฐกิจ ?เป็นที่กล่าวไว้แล้วอย่างย่อ ?และพื้นฐานของเรื่องนี้ได้รับการอธิบายไว้แล้ว ?ขณะที่รายละเอียดของเรื่องนี้จะถูกกำหนดโดยสภายุติธรรมสากล ?ในทุกหมู่บ้านคณะกรรมการสำนักการคลัง (คลังเก็บ) จะกำกับรายได้ของสำนักการคลังเช่นอากรหนึ่งในสิบ ?ภาษีสัตว์ ฯลฯ ในทุกหมู่บ้านจะมีการจัดหาคลังเก็บและเจ้าพนักงานดูแลรับผิดชอบคลังเก็บนี้ ขณะที่บุคคลเด่นดังของหมู่บ้านจะมาชุมนุมกันและก่อตั้งคณะกรรมการ ?และทิศทางและกิจการต่างๆ ของหมู่บ้านจะมอบหมายให้อยู่ในความดูแลรับผิดชอบของคณะกรรมการและเจ้าพนักงานดังกล่าว พวกเขาจะดูแลรับผิดชอบปัญหาทั้งหมดที่เกี่ยวเนื่องกับหมู่บ้าน ?และรายได้ทั้งหลายของคลังเก็บเช่นอากรหนึ่งในสิบ ภาษีสัตว์และรายได้อื่นๆ จะถูกรวบรวมไว้ในคลังเก็บนี้ และจ่ายออกไปสำหรับการใช้จ่ายที่จำเป็น

ในเรื่องของการขึ้นอากรหนึ่งในสิบเป็นสองเท่าตามปริมาณของรายได้และพืชผล : เป็นไปไม่ได้ที่จะขึ้นจำนวนอากรหนึ่งในสิบที่จะต้องจ่ายเป็นสัดส่วนตายตัวเมื่อรายได้เพิ่มขึ้นสองเท่า ?ตัวอย่างเช่นชายคนหนึ่งที่มีรายได้ 1,000 ดอลล่าห์และมีค่าใช้จ่าย 500 ดอลล่าห์ ควรจ่ายหนึ่งในสิบของรายได้ของตนนั่นคือ 100 ดอลล่าห์ ?เมื่อรายได้ของเขาไปถึง 2,000 ดอลล่าห์และค่าใช้จ่ายของเขายังอยู่ที่ 500 ดอลล่าห์ เขาไม่สามารถจ่ายสองในสิบของรายได้ของตนนั่นคือ 400 ดอลล่าห์ ?เพราะเป็นเรื่องยาก อย่างมากที่สุดเขาสามารถจ่าย 1.5 ในสิบซึ่งคือ 300 ดอลล่าห์ หากรายได้ของเขาขึ้นไปถึง 4,000 ดอลล่าห์ เขาสามารถให้ 1.75 ในสิบนั่นคือ 700 ดอลล่าห์ ?และหากเขามีรายได้ 8,000 ดอลล่าห์ เขาสามารถจ่ายสองในสิบนั่นคือ 1,600 ดอลล่าห์ และหากรายได้ยังเพิ่มขึ้นไปอีกถึง 16,000 ดอลล่าห์ เขาสามารถจ่ายหนึ่งในสี่ (2.5 ในสิบ) นั่นคือ 4,000 ดอลล่าห์ ?หากรายได้ยังเพิ่มขึ้นไปอีกถึง 32,000 ดอลล่าห์ และอากรหนึ่งในสิบที่จะเก็บจากเขาถูกกำหนดเป็นอัตราส่วนแน่นอน (นั่นคือเพิ่มขึ้นสองเท่าทุกครั้ง) อากรนั้นจะเป็นจำนวนสูงมากซึ่งเขาจะไม่สามารถจ่าย ?เนื่องด้วยการเตรียมการเก็บเกี่ยวต้องมีการใช้จ่ายหลายอย่าง ดังนั้นสำหรับรายได้ 16,000 ดอลล่าห์ จะเก็บจากเขาหนึ่งในสี่ (2.5 ในสิบ) กล่าวอย่างย่อการกำหนดและแยกการจ่ายของทุกคนเป็นส่วนๆ จะจัดแจงตามกาลเวลาและสถานที่โดยสภายุติธรรม

สิ่งที่กล่าวมาเป็นเพียงตัวอย่าง ?และนี่ไม่ได้หมายความว่าให้บังคับใช้ในลักษณะนี้ตายตัว ?หลักการคือว่าเมื่อความมั่งคั่งของชายคนหนึ่งเพิ่มขึ้น หน้าที่ทางการเงินของเขาควรเพิ่มขึ้นตามสัดส่วน ?เพื่อว่าความร่ำรวยมหาศาลจะไม่สะสมอยู่ในที่เดียว ในลักษณะนี้ความยุติธรรมจะถูกนำมาใช้ระหว่างคนร่ำรวยและคนยากไร้ ?ดังนี้ในด้านหนึ่งจะไม่มีผู้มีหนึ่งพันล้าน และในอีกด้านหนึ่งจะไม่มีคนยากไร้ที่ขัดสนสิ่งจำเป็นสำหรับการยังชีพ ในเรื่องของรายได้ของคลังเก็บ ?สภายุติธรรมต้องพยายามโดยทุกวิธีการที่เป็นไปได้ที่จะเพิ่มรายได้นี้ นั่นคือโดยทุกวิธีการที่ยุติธรรม ทำนองเดียวกับกับการใช้จ่าย หากสิ่งใดก็ตามที่ถือว่าจำเป็นสำหรับหมู่บ้านเช่นการจัดหามาตรการด้านสุขอนามัย ?สภายุติธรรมต้องจัดหาสิ่งที่จำเป็นทั้งหมดเช่นกัน กล่าวอย่างย่อหากทำตามลักษณะนี้ในหมู่บ้าน เด็กกำพร้า ผู้พิการและคนยากไร้ จะมีหนทางยังชีพ การศึกษาจะได้รับการทำนุบำรุง และการนำมาตรการด้านสุขอนามัยมาจะใช้แพร่หลาย

เหล่านี้เป็นเพียงหลักการเบื้องต้น ?สภายุติธรรมจะจัดแจงและขยายหลักการเหล่านี้ให้กว้างออกตามกาลเวลาและสถานที่

Economics, Agriculture and Related Subjects, Compilation 2000, no.10 ?พระอับดุลบาฮา

พระบาฮาอุลลาห์ได้ให้ข้อปฏิบัติเกี่ยวกับทุกๆ เรื่องที่มนุยษชาติเผชิญอยู่ ?พระองค์ได้ให้คำสอนและข้อปฏิบัติเกี่ยวกับทุกๆ ปัญหาที่มนุษย์กำลังดิ้นรนต่อสู้ ?ส่วนหนึ่งที่ทรงให้ไว้คือคำสอนในเรื่องของเศรษฐกิจที่ว่า โดยการคิดหาวิธีการแก้ปัญหาดังกล่าว ?สมาชิกทุกคนในหน่วยการปกครองควรมีความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มีความผาสุกและความสบาย ปราศจากภยันตรายและความเสียหายต่อระเบียบทั่วไปของสิ่งต่างๆ ?ด้วยเหตุนี้จะไม่มีความขัดแย้งหรือการพิพาทเกิดขึ้น

การปลุกระดมและการทะเลาะวิวาทจะไม่เกิดขึ้น ?การแก้ปัญหาคือดังนี้ : ??

ประการแรกและมาก่อนคือหลักการที่ว่า ?สมาชิกทุกคนในหน่วยการปกครองจะได้รับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกแห่งความเป็นมนุษย์ ?แต่ละคนจะมีสวัสดิการและความผาสุกเป็นที่สุด การจะแก้ปัญหานี้เราต้องเริ่มที่เกษตรกร ซึ่งที่นี่เราจะวางรากฐานของระบบและระเบียบ ?เพราะความสำคัญของการรับใช้ของชนชั้นชาวชนบทและชนชั้นเกษตรกรเหนือกว่าชนชั้นอื่นๆ ในทุกหมู่บ้านต้องมีการก่อตั้งคลังเก็บทั่วไปซึ่งจะมีรายได้บางอย่าง

รายได้อย่างแรกจะเป็นส่วนของสิบหรืออากรหนึ่งในสิบ

รายได้อย่างที่สอง (จะได้มา) จากสัตว์

รายได้อย่างที่สามจากแร่ธาตุ ?กล่าวคือ ทุกเหมืองแร่ที่สำรวจและค้นพบ ?หนึ่งในสามจะเป็นของคลังเก็บที่ไพศาลนี้

รายได้อย่างที่สี่คือดังนี้ : ใครก็ตามที่ตายโดยไม่มีผู้สืบมรดก ?มรดกทั้งหมดของเขาจะเป็นของคลังเก็บทั่วไปนี้

รายได้อย่างที่ห้า ?หากมีการพบทรัพย์สมบัติใดๆ ในที่ดิน ?ทรัพย์สมบัตินั้นควรอุทิศให้แก่คลังเก็บนี้

รายได้ทั้งหมดเหล่านี้จะนำมารวบรวมไว้ในคลังเก็บนี้ ?สำหรับรายได้อย่างแรก ส่วนของสิบหรืออากรหนึ่งในสิบ : เราจะพิจารณาดูเกษตรกรที่เป็นชาวชนบท ?เราจะตรวจสอบดูรายได้ของเขา ตัวอย่างเช่นเราจะหาดูว่าเขามีรายได้ทั้งปีเท่าไร ?และเขามีการใช้จ่ายอะไรบ้าง ทีนี้หากรายรับของเขาเท่ากับการใช้จ่าย จะไม่มีการเก็บจากเกษตรกรผู้นี้ ?นั่นคือเขาจะไม่ถูกเก็บภาษีประเภทใดๆ เพราะเขาจำเป็นต้องใช้รายได้ทั้งหมด เกษตกรอีกคนหนึ่งให้เรากล่าวว่าอาจมีค่าใช้จ่ายขึ้นไปถึงหนึ่งพันดอลล่าห์ ?และมีรายรับสองพันดอลล่าห์ หนึ่งในสิบจะเก็บจากเขาเพราะเขามีเหลือ แต่ถ้าเขามีรายรับหนึ่งหมื่นดอลล่าห์และมีค่าใช้จ่ายหนึ่งพันดอลล่าห์ หรือมีรายรับสองหมื่นดอลล่าห์ ?เขาจะต้องจ่ายภาษีหนึ่งในสี่ หากเขามีรายรับหนึ่งแสนดอลล่าห์และมีค่าใช้จ่ายห้าพันดอลล่าห์ เขาจะต้องจ่ายหนึ่งในสามเพราะยังมีเหลือ เนื่องด้วยเขามีค่าใช้จ่ายห้าพันและมีรายได้หนึ่งแสน ?เช่นหากเขาจ่ายสามหมื่นห้าพันดอลล่าห์เพิ่มจากการใช้จ่ายห้าพันดอลล่าห์ เขาก็ยังเหลืออีกหกหมื่นดอลล่าห์ แต่ถ้าเขามีค่าใช้จ่ายหนึ่งหมื่นและมีรายได้สองแสน เช่นนั้นเขาต้องให้ถึงครึ่งหนึ่ง ?เพราะในกรณีนี้ยังเหลืออีกเก้าหมื่น อัตราดังกล่าวนี้จะกำหนดการจัดเก็บภาษี รายได้ทั้งหมดจากภาษีดังกล่าวจะเป็นของคลังเก็บทั่วไปนี้

จากนั้นต้องมีการพิจารณาสถานการณ์ฉุกเฉินดังต่อไปนี้ : เกษตรกรคนหนึ่งมีค่าใช้จ่ายขึ้นไปถึงหนึ่งหมื่นดอลล่าห์และมีรายได้เพียงห้าพัน ?เขาจะได้รับค่าใช้จ่ายที่จำเป็นจากคลังเก็บนี้ ห้าพันดอลล่าห์จะถูกจัดสรรให้เขา เพื่อว่าเขาจะไม่ขัดสน

จากนั้นเด็กกำพร้าจะได้รับการดูแล ?ซึ่งค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นจะได้รับการดูแล ?ผู้พิการในหมู่บ้าน-ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของพวกเขาจะได้รับการดูแล ?คนยากไร้ในหมู่บ้าน-ค่าใช้จ่ายที่จำเป็นของพวกเขาจะได้รับการชดใช้ ?และสมาชิกคนอื่นๆ ที่ทุพพลภาพด้วยเหตุผลที่ฟังขึ้น-คนตาบอด คนชรา คนหูหนวก ?ความสบายของพวกเขาต้องได้รับการดูแล ?ในหมู่บ้านจะไม่มีใครขัดสนหรือขาดแคลน ทุกคนจะมีชีวิตด้วยความผาสุกและความสบายเป็นที่สุด กระนั้นจะไม่มีความแตกแยกมาก่อกวนระเบียบทั่วไปในหน่วยการปกครอง

ดังนี้ค่าใช้จ่ายและการใช้จ่ายของคลังเก็บทั่วไปเป็นที่ชัดเจนแล้วบัดนี้ ?และกิจกรรมต่างๆ ของคลังนี้เป็นที่เห็นชัด รายรับของคลังเก็บทั่วไปนี้เป็นที่แสดงให้เห็นแล้ว ?ผู้พิทักษ์จำนวนหนึ่งจะได้รับการเลือกตั้งโดยประชาชนในหมู่บ้าน เพื่อมาดูแลกิจการเหล่านี้ เกษตรกรจะได้รับการดูแล ?และหลังจากที่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดเหล่านี้ได้รับการชดใช้แล้ว ถ้ายังมีเหลือในคลังเก็บ ต้องโอนไปให้คลังของชาติ ระบบนี้ทั้งหมดถูกจัดดังนี้เพื่อว่า ?ในหมู่บ้านคนยากไร้มากจะมีความสบาย เด็กกำพร้าจะมีชีวิตอย่างมีความสุขและสบายดี กล่าวคือ จะไม่มีใครขัดสน ดังนี้สมาชิกทั้งหมดแต่ละคนของหน่วยการปกครองจะมีชีวิตอย่างสบายและสบายดี

สำหรับเมืองที่ใหญ่กว่าเป็นธรรมดาที่จะมีระบบที่ขนาดใหญ่กว่า ?หากเราลงไปที่การแก้ปัญหานี้ จะมีรายละเอียดยาวมาก

ผลของระบบนี้จะเป็นว่า ?สมาชิกแต่ละคนของหน่วยการปกครองจะมีชีวิตอย่างสบายและมีความสุขที่สุด ?โดยไม่เป็นหนี้บุญคุณใคร กระนั้นจะยังมีระดับต่างๆ อยู่ เพราะในโลกแห่งความเป็นมนุษย์จำเป็นต้องมีระดับต่างๆ ?หน่าวการปกครองอาจเปรียบได้กับกองทัพ ในกองทัพนี้ต้องมีนายพล ต้องมีสิบเอก ต้องมีพลเอก ต้องมีทหารราบ แต่ทุกคนต้องมีความผาสุกและสบายที่สุด

Economics, Agriculture and Related Subjects, Compilation 2000, no.11 ?พระอับดุลบาฮา