ชีวิตที่อุทิศตน

การรับใช้และการนมัสการเป็นหัวใจหลักของชีวิตชุมชนทีศาสนิกชนบาไฮทั่วโลกพยายามทำให้เกิดขึ้น ทั้งสองสิ่งนี้ต่างกัน แต่เป็นองค์ประกอบที่แยกจากกันไม่ได้ที่ช่วยขับเคลื่อนชีวิตของ

ชุมชนให้ดำเนินก้าวหน้า พระอับดุลบาฮาทรงเขียนไว้ว่า ความสำเร็จและความเจริญก้าวหน้าขึ้นอยู่กับการรับใช้และการบูชาพระผู้เป็นเจ้า

การสวดมนต์อธิษฐานเป็นองค์ประกอบสำคัญในชีวิตของศาสนิกชนบาไฮ ไม่ว่าจะเป็นระดับส่วนบุคคล ชุมชน หรือสถาบัน ศาสนิกชนหันหัวใจไปสู่พระผู้เป็นเจ้าในการสวดมนต์อธิษฐานต่อพระผู้เป็นเจ้าหลายครั้งตลอดวัน? วิงวอนพระองค์สำหรับบุคคลอันเป็นที่รัก สวดมนต์สรรเสริญและขอบพระคุณและแสดงความกตัญญูต่อพระองค์ และแสวงหาการรับรองและแนวทางแห่งสวรรค์ นอกจากนั้น มีการประชุมกันเพื่อการปรึกษาหารือ และเพื่อนๆมาพบปะกันที่จะอาสาทำโครงการอย่างใดอย่างหนึ่ง มีการเริ่มต้นด้วยการอธิษฐาน และจบลงด้วยการอธิษฐาน

ศาสนิกชนบาไฮเป็นเจ้าภาพในการชุมนุม โดยมีทั้งเพื่อนๆ ศาสนิกชนบาไฮ และบุคคลอื่นๆ สมัครสมานสามัคคีกันในการสวดมนต์อธิษฐาน และบ่อยครั้งก็จัดกันตามบ้านของกันและกัน การชุมนุมอธิษฐานดังกล่าวนี้ช่วยกระตุ้นความอ่อนไหวทางจิตวิญญาณภายในของผู้เข้าร่วม และสอดคล้องกับการรับใช้ของศาสนิกชน ซึ่งนำไปสู่โครงสร้างของชีวิตชุมชนซึ่งแทรกซึมไปด้วยจิตวญญาณของการอุทิศตน และมุ่งมั่นเพื่อบรรลุถึงความเจริญทางด้านจิตวิญญาณและทางด้านวัตถุ

การบูรณาการการสวดมนต์อธิษฐานและการรับใช้ พบเห็นได้จากสถาบันมัชริกลอัซคาร์ ที่มีสิ่งปลูกสร้างที่ประกอบด้วยอาคารที่อยู่ตรงกลาง ที่เป็นจุดศูนย์กลางสำหรับสักการะ ในพื้นที่นั้น และมีอาคารย่อยอื่นๆ เช่น อาคารที่อุทิศในทางการจัดการศึกษา ด้านการสาธารณะสุข และด้านอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับความก้าวหน้าทางด้านเศรษฐกิจและสังคมของชุมชน แม้จะมีสักการสถาน เพียงไม่กี่แห่งในโลกในปัจจุบัน ท้ายที่สุดเมล็ดแห่งการสถาปนาเหล่านี้กำลังปลูกเพิ่มขึ้นในชุมชนต่างๆ และในอนาคตทุกชุมชนจะได้รับผลประโยชน์จากโครงสร้างที่เป็นรูปธรรมนี้